Musiało

Nie pamiętam Twego głosu

Bezgraniczne oddanie i miłość

zasnute słonecznym blaskiem 

wiernym milczeniem

Nie pamiętam Twego ciepła

Przywiązanie z wyboru, ufność

zagubione w gładkim włosie

wypukłości jaźni

Raz jeden chciałam walczyć, otwierając usta w krzyku

Nie!!!... 

Czemu??

Zareagowałeś

Ty jeden. Nikt nigdy.

Puściłeś się pędem, by mnie ratować

Z nadchodzącej rozpaczy

Dopełniło się

Koniec

Nie pamiętam Twego głosu, ciepła

zapachu, miękkości, substancji trwania, esencji życia

Na zawsze wyraźne zapisane mam tylko

Dobro Twoich gasnących oczu

Lepka strużka życia

Wiotkość ciała

Ja Ci to zrobiłam. Tak miało się stać.

Musiało.