Wiem, że nie uwierzysz

Nigdy nie będę w stanie wyrazić swojej wdzięczności

Że w przepaściach mojego grobu

Dostrzegłeś coś we mnie

Ująłeś spojrzeniem

Wyrwałeś z czarnych myśli 

Wyciągnąłeś z bagna rodzinnego

Odbiłeś przeznaczeniu

Ocuciłeś zmartwiałą duszę

Otrząsnąłeś z majaków
Ocaliłeś przed pustką

Wysłuchałeś, uwierzyłeś

Ochroniłeś przede mną

Przytuliłeś dając ukojenie

Odzyskałeś dla świata

Wypełniłeś nadzieją i sobą

Wiem, że nigdy nie uwierzysz, że nie jesteś dla mnie powietrzem

Równie najważniejszy, cały świat

Mężu, Mężczyzno, Ojcze mego Dziecka

Opoko, Latarnio morska
Artysto, Mistrzu

Pokemonie

Partnerze

Przyjacielu

Bratnia duszo

Kocham wszystko co Cię tworzy i jak się przejawiasz

Uśmiech i dobro bagiennych oczu

I śmiech - ten skurczony i ten nieopanowany

Sucharki żartów, mocny sarkazm i powagę budzącą respekt

Siłę ciała i ducha
Skupienie, precyzję i monotonię tłumaczeń

Konsekwencję i wytrwałość

Niezwykłość umysłu i nadinteligencję

Gotowość do poświęceń, na których oparłam moją codzienność

Nieoczywiste

Masz własną niełatwą historię
Wciąż nie dowierzam we własne szczęście

Dopisałeś mnie do siebie

Współdzielisz ze mną swoje życie
Choć życzyłabym Ci beztroski i radości, nie mnie

Chciałabym wziąć na siebie Twoje zwątpienie

Opatrzyć skaleczenia ducha

Wypić gorycz

Nie umiem